Чоп

Бори каҷ ба манзил нахоҳад расид

Истиқлолияти миллӣ барои  Тоҷикистон  воқеан марҳилаи  нави  таърихӣ ва неъмати бебаҳо  аст. Зеро истиқлолият дар зиндагии мардуми  тоҷик  ва ҳам тоҷикистониён  саҳифаи тозае барои ояндаи  миллат боз кард  ва ин санаи муборак  дар китоби  таърихи миллат  бо ҳарфҳои заррин  навишта  шудааст.

Воқеан  ҳар фарди ҷомеа имрӯз шукргузорӣ аз миллату  давлати худ дорад ва истиқлолияти  сиёсии онро  пос доштаву  эҳтиром намуда, чун гавҳараки чашм ҳифз  месозанд  ва бар зидди нафароне, ки  ин оромию сулҳу  суботи кишварро  вайрон карданӣ мешаванд  пайваста мубориза хоҳанд бурд. Зеро халқи тоҷик  пушту паноҳи  худро  дорад ва ҳар  лаҳза  дуои модарон нигаҳдорандаи  миллату давлатӣ Тоҷикистони соҳибистиқлол мебошад.

Муфассал...
 
Чоп

Аз амалҳои номатлуб даст кашед.

Мардуми Тоҷикистон бунёди давлати демократӣ, ҳуққбунёд,  иҷтимоӣ ва дунявиро ҳамчун дурнамои пешрафти ҳаёти ҷомеа ва давлат медонад. Имрӯз дар Ҷумҳурии Тоҷикистон ба эътирофу эътиқоти шаҳрванд нисбат ба дину мазҳаб садде гузошта намешавад.

Давлати дунявӣ ва демократӣ  ифодагари манфиату талаботи тамоми мардуми кишвар мебошад. Аксари мардуми тоҷик ба Ислом ҳамчун дини таҳммулпазирӣ, ростӣ, покизагӣ, накӯкорӣ, меҳнатдӯстӣ, инсондӯстӣ рӯй овардаанд.

Муфассал...
 
Сахифаи 115 аз 230